και προπαντός μη λησμονείς
εντατικάνα με παρατηρείς
κριτής αυτόκλητος δικαστής
όσο στον τοίχο με κολάς
τόσο από της αρμονίας την ηχώ ξεμακραίνεις
…μην κάνετε διάλογο…
ρε δεν μπάτε όλοι λέω ‘γω στον πρόλογο/δια…λο
οδηγώντας τριπάρω και ραπάρω
σε παροδίες φρικάρω
τις τραγωδίες έβαλα γινάτι να αφανίσω
μιζέριες να εξαλείψω
στον πόνο καρτέρι να στύσω
ναι ρε έτσι απλά
επειδή εγώ γουστάρω γενικά
ρίμα πιάνω, ρίμα αφήνω
καθώς το γκάζι ανοιγοκλείνω
και πακέτα παραδίνω
μια φορά μου ‘χες πει: «αν μ’ αγαπούσες λίγο»
δεν θυμάμαι αν στο είχα πει…:
«τίποτα παραπάνω απ’ αυτό δεν ζητώ…»
μα πεθαίνω
όταν με το ζόρι πως πως μ’ ανέχεσαι καταλαβαίνω
για πως σε ‘χει πάρει ο καημός και την κατηγορία της ψυχανάλυσης
διάλεξες να ξαμώσεις το δικό μου κουφάρι
και θάρρος παίρνω
στη ζωή σου πια να μην είμαι βάρος
μα ανυπόμονα σα μικρό παιδί περιμένω
για τη στιγμή που θα σε ξαναδώ
πόσο μου λείψες μην ξεχάσω να σου πω
λες να ‘χει νόημα τάχα τον πόθο μου για σε
να σου ομολογηθώ
αν και προτιμώ να ξαναγνωριστούμε
σε άλλη βάση να τα πούμε