http://www.ukessays.com/essays/health-and-social-care/neurodevelopmental-therapy-with-myofascial-release-health-and-social-care-essay.php
Συνδυαστική εφαρμογή νευροεξελικτικής θεραπείας με μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης

Η ανάπτυξη της αδρής κινητικότητας σε παιδιά συνήθως περιγράφεται ως η κατάκτηση των κινητικών ορόσημων, όπως το μπουσούλισμα, η καθιστή θέση χωρίς στήριξη, η ορθοστάτιση και η βάδιση. Κλινικά σημεία που παρατηρούνται σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση αφορούν την καθυστέρηση της εξελικτικής διαδικασίας της κινητικής ανάπτυξης, η οποία αποκλίνει από το φυσιολογικό, συνοδευόμενη από την παρουσία παθολογικών κινητικών προτύπων και στάσεων. (Woollacott MH et al., 1996). Μια μελέτη ανέφερε ότι σε ένα ποσοστό περίπου 50% των παιδιών επηρεάζεται η ομαλη κινητική ανάπτυξη, με σύνοδα ελλείμματα όπως η αναπηρία, σημεία που επηρεάζουν την δραστηριότητα και τη συμμετοχή ποικιλοτρόπως (Himmelmann et al., 2005, WHO 2001).
Η νευροεξελικτική θεραπεία (NDT) συνιστά μια ρηξικελευθη φυσικοθεραπευτική προσσέγγιση παιδιών με εγκεφαλική παράλυση, προσσέγγιση σε νευροφυσιολογικό επίπεδο που στοχεύει στη μεγιστοποίηση του παιδιού, σε στατικό και δυναμικό επίπεδο, ώστε να βελτιώσει τις ικανότητες του. Η πρώιμη παρέμβαση λειτουργεί συγχρόνως προληπτικά στην εμφάνιση μυοσκελετικών επιπλοκών και την εγκαθίδρυση μη εργονομικών κινητικών προτύπων (Ottenbacher et al. 1986, Mayston 1992, Barry 1996). Η νευροεξελικτική προσσέγγιση δομείται στη βάση ενός μοντέλου που εισήγαγαν οι Bobaths το 1940 (Bobath 1980, Bobath and Bobath 1972, 1984) το οποίο χαίρει ευρείας αποδοχής μετά από αντίστοιχη τεκμηρίωση σε κλινικό επίπεδο. Πρόκειται για μια προσσέγγιση η οποία εστιάζει στην ενθάρρυνση και εφαρμογή, βασιζόμενη στα φυσιολογικά κινητικά πρότυπα και τις φυσιολογικές στατικές αντιδράσεις, ενώ συνάμα προσπαθεί να αναστείλλει μη φυσιολογικά κινητικά πρότυπα (Scherrer AL 1982, Bobath B, Bobath K.1975).
Η εγκατάσταση περιορισμών σε μυοπεριτονιακές δομές μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων συνηθειών στις οποίες εμπεριέχονται στατικά και κινητικά πρότυπα που στερούνται καλής ποιότητας κινητικού ελέγχου, χαραχτηριστικό γνώρισμα σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (Satalino, Lisa PT 2009). Η ανάπτυξη μυοπεριτονιακής εμπλοκής δίναται να εμφανιστεί ως αποτέλεσμα 3-6 μηνών στατικής έντασης (στρες). Όταν η περιτονία έχει υποστεί μόλυνση ή βρίσκεται υπό συνεχή τάση, συρρικνώνεται και η, υπο κανονικές συνθήκες υγρή ζελατινώδης επιφάνεια που κάνει την περιτονία ολισθηρή, κατά την ψηλάφηση δίνει την αίσθηση πιο σκληρών και δύσκαμπτων. Τοιουτοτρόπως, μειώνεται η ικανότητα απορρόφησης συνθλιπτικών δυνάμεων και κραδασμών. Η μπλοκαρισμένη περιτονία σκληραίνει εγκλωβίζοντας μαλακά μόρια/ιστούς. Το μη φυσιολογικές εντάσεις που αναπτύσσονται στις οστικές δομές, οφειλούμενες σε λανθασμένη ευθυγράμμιση, με αποτέλεσμα να δημιουργεί ασυμμετρία στο σκελετό (Barnes JF 1990).
Κατά τη μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης, ενεργοποιείται μια αργή και ελαφριά αλλά σταθερή ισχαιμική πίεση, η οποία προκαλεί την αποσυμφόρηση της περιτονίας, καθώς απενεργοποιεί τα σημεία πυροδότησης πόνου και αποκαθιστά σταδιακά την ελαστικότητα και ευκαμψία του συνδετικού ιστού. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φαινόμενο αποσυμφόρησης του μυοπεριτοναϊκού συστήματος και επηρεάζει το κολλαγόνο του σώματος, το μεταβολισμό και το μήκος των ιστών (Satalino, Lisa PT 2009).
Ο ιστός της περιτονίας είναι συνεχής και εκτείνεται από το κεφάλι μέχρι τις ποδοκνημικές των κάτω άκρων στο σώμα, συνεπώς η εφαρμογή της τεχνικής της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης επιφέρει μια γενικευμένη αποσυμφόρηση σε όλο το σώμα (Regi Boehme, OT). Η συνδυαστική χρήση των προσσεγγίσεων της μυοπεριτονικής αποσυμφόρησης και της νευροεξελικτική θεραπείας συνιστά ζήτημα μείζονος σημασίας. Ένας τέτοιος συνδυασμός θεραπευτικών παρεμβάσεων προάγει μια αλλαγή στην κινητικότητα αλλά και το μεταβολισμό της περιτονίας (και του σώματος συνολικά), αποτέλεσμα που δεν εμαιεύεται στην εφαρμογή μόνο της νευροεξελικτικής θεραπείας. Η αλλαγή στην κινητικότητα της περιτονίας επηρεάζει και υποκείμενα μαλακά μόρια, όπως μύες και τένοντες, γεγονός που αντανακλάται στο δυναμικό του ασθενή, ο οποίος βελτιώνει ποιοτικά την ενεργητική του κίνηση (Diane Weis, PT).
Η κλίμακα που αποτυπώνει την αδρή κινητική λειτουργία σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (CP) λέγεται GMFM – 88. Το GMFM-88 περιλαμβάνει 4 στάδια:
πρώτο στάδιο – ρολλάρισμα από την ύπτια θέση,
δεύτερο στάδιο – καθιστή,
τρίτο στάδιο – γονυπετή και σύρσιμο,
τέταρτο στάδιο – όρθια θέση,
και πέμπτο στάδιο – βάδιση, τρέξιμο και σκαρφάλωμα.
Η βελτίωση αυτών των δρστηριότητων συνιστά κομβικό στοιχείο στην αισθητηριακή και κινητική ανάπτυξη και οργάνωση παιδιών με εγκεφαλική παράλυση ( Annika Lundkvist Josenby et al., 2009)

1.1 Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ:
Η μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση συνιστά μια ασφαλή και αποτελεσματική τεχνική, χρήσιμη εφαρμογή σε συνδιασμό με άλλες θεραπευτικές προσσεγγίσεις όπως η κινητοποίηση, η άσκηση, η ευελιξια, η νευροεξελικτική θεραπεία (NDT), η αισθητηριακή ολοκλήρωση (SI) και η θεραπευτική κίνηση. Η εφαρμογή της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση στοχεύει στη βελτίωση του ερειστικού συστήματος με ενεργό στατικό έλεγχο και ανεξάρτητη λειτουργία.
Κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι η προσσέγγιση της νευροεξελικτικής θεραπείας είναι αποτελεσματική στη βελτίωση της κινητικής λειτουργίας. Η βιβλιογραφία, αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της συνδυαστικής εφαρμογής της νευροεξελικτικής θεραπείας και  της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης και την επίδραση μιας τέτοιας συνδυαστικής παρέμβασης στην αδρή κινητική λειτουργία παιδιών με εγκεφαλική παράλυση, είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Επομένως, σχηματίζεται η αναγκαιότητα περαιτέρω διερεύνησης της συνδυαστικής εφαρμογής των δυο αναφερόμενων τεχνικών θεραπευτικής παρέμβασης.
1.2 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ:
Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της συνδυαστικής εφαρμογής νευροεξελικτικής θεραπείας και μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης στην αδρή κινητικότητα παιδιών με εγκεφαλική παράλυση.
Η σύγκριση αποτελεσματικότητας, της συνδυαστικής εφαρμογής νευροεξελικτικής θεραπείας με μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης και εφαρμογής μόνο νευροεξελικτικής θεραπείας, στην αδρή κινητική λειτουργία παιδιών με σπαστική εγκεφαλική παράλυση.
1.3 ΥΠΟΘΕΣΗ:
Παρατηρείται μια σημαντική βελτίωση της αδρής κινητικής λειτουργίας σε παιδιά με σπαστική μορφή εγκεφαλικής παράλυσης στα οποία χορηγούνται συνδυαστικά η νευροεξελικτική θεραπεία και η μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση.
Παρατηρείται μια σημαντική βελτίωση στην αδρή κινητική λειτουργία στα οποία χορηγείται νευροεξελικτική θεραπεία σε παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση.
Παρατηρείται μια σημαντική διαφοροποίηση της αδρής κινητικής λειτουργίας ανάμεσα σε ομάδες παιδιών με σπαστική εγκεφαλική παράλυση τα οποία undergo νευροεξελικτική θεραπεία με μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης και νευροεξελικτική θεραπεία.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ
ΝΕΥΡΟΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η νευροεξελικτική θεραπεία συνιστά μια ολιστική προσσέγγιση στοχευμένη στην ποιοτική βελτίωση προτύπων συντονισμού. Δεν επικεντρώνεται στην δυσλειτουργία ενός μόνο μυός, αλλά επίσης στοχεύει στη επίλυση προβλημάτων ανάπτυξης, διαταραχών αντίληψης-γνώσης, συναισθηματικών, κοινωνικών και λειτουργικών προβλημάτων που ενδεχομένως αντιμετωπίζει ένα άτομο ατηντης καθημερινότητα του (Bobath, 1990).
ΜΥΟΠΕΡΙΤΟΝΙΑΚΗ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ: Η μυοπεριτονιακή αποσυμφόρεση συνιστά μια αποτελεσματική τεχνική χειρισμών κάτά την εφαρμογή της οποίας ασκείται μια ελαφριά πίεση για την απεμπλοκή των περιτονιακών δομών ώστε να restore η κίνηση (John F Barnes 1990).
ΑΔΡΗ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Είναι η ικανότητα εκτέλεσης δραστηριοτήτων όπως η βάδιση, το τρέξιμο, το σκαρφάλωμα, το πέταγμα αντικειμένων και η διατήρηση ισορροπίας με τη χρήση μεγάλων μυΙκών ομάδων (Mosby’s Medical Dictionary, 8th edition).
1.5 ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ PROJECT
Με βάση την βιβλιογραφική ανασκόπηση αναμένεται η αποτύπωση μιας αξισημείωτης διαφοράς στην αδρή κινητική λειτουργία εντός και ανάμεσα της ομάδας ατόμων με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση στην οποία χορηγήθηκε συνδυαστική εφαρμογή μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης με νευροεξελικτική θεραπεία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Μια τυχαιποιημένου ελέγχου δοκιμασία αναλύει την αποτελεσματικότητα της οστεοπαθητικής στο κρανιακό πεδίο, την μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση, ή το συνδυασμό και των δυο, έναντι του βελονισμού, σε παιδιά ηλικιακού εύρους από 20 μηνών μέχρι 12 ετών με μέτριας εως βαριάς σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση. Για τη διεξαγωγή της μελέτης σχηματίστηκαν τρεις ομάδες: ομάδα στην οποία εφαρμόστηκε οστεοπαθητική, ομάδα στην οποία εφαρμόστηκε βελονισμός και ομάδα ελέγχου και συμπεριλήφθησαν 55 ασθενείς. Τα αποτελέσματα της θεραπείας assessed με τη χρήση της κλίμακας μέτρησης αδρής κινητικότητας (GMFM) και την Wee FIM. Όπου το GMFM και τα δεδομένα κινητικότητας του Wee FIM έδειξαν αξιοσημείωτη βελτίωση. Στην ομάδα του βελονισμού δεν σημειώθηκε κάποια βελτίωση. Και η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι θεραπείες που χρησιμοποιούν οστεοπαθητική στο κρανιακό πεδίο, μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση ή το συνδυασμό και τον δυο, βελτιώνουν την κινητική λειτουργία σε παιδιά με μέτριας εως βαριάς σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση (Burris Duncan et al.,2008).

Σε μια σερά κλινικών μελετών, 10 παιδιά με ήπια, μέτρια ή σοβαρή εγκεφαλική παράλυση υπεβλήθησαν σε θεραπευτική παρέμβαση Rolfing (δομική ενοποίηση). Η εκτίμηση των αποτελεσμάτων έχει ως εξής: στα παιδιά με ήπια διαταραχή παρατηρήθηκε βελτίωση στην ταχύτητα, το μήκος και το ρυθμό διασκελισμού, στη μέτριας διαταραχής ομάδα σημειώθηκαν μικρές βελτιώσεις στην ταχύτητα και στην ομάδα με σοβαρή διαταραχή δεν διαπιστώθηκε καμία βελτίωση σε κάποιο από τα κριτήρια που έθεσε αυτή τη μελέτη. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι
η τεχνική Rolfing βελτίωσε την απόδοση παιδιών με ήπια μορφή εγκεφαλικής παράλυσης (Jacquelin perry et al., 2008).

Για την αξιολόγηση της επίδρασης της τεχνικής μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση. Προκειμμένου να εκτιμηθεί η σπαστικότητα σε άνω και κάτω άκρα σε έξι παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση, μετά από παρέμβαση μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σημείων πυροδότησης πόνου χρονικής διάρκειας 6 μηνών, χρησιμοποιήθηκε η τροποποιημένη κλίμακα μέτρησης σπαστικότητας Ashworth, το t-test και η μέθοδος 2-μονόδρομης ανάλυσης διακύμανσης. Οι βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν αφορούν τη μείωση της σπαστικότητας, τη βελτιωμένη της συμμετρία του σώματος, τη βελτίωση του μυϊκού τόνου και τη βελτίωση του εύρους κίνησης, βάδισης, εγρήγορσης και συνεργασίας. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση σημείων ενεργοποίησης μειώνουν την σπαστικότητα, ενώ συνάμα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (Sandra L. Whisleret al., 2004).

Σε μια σειρά περιστατικών, τέσσερα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση ηλικιακού εύρους 2-12 ετών ακολούθησαν Θεραπευτική παρέμβαση Rolfing. Κάθε ένα από τα παιδιά εμφάνισαν αλλαγές κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το πέρας των συνενδριών Rolfing. Ένα παιδί 2,5 ετών άρχισε να περπατά μετά την τέταρτη συνενδρία Rolfing. Ένα άλλο παιδί 4 ετών που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσε μια στράτα
για να μετακινηθεί και στηρίζονταν πάνω σε αντικείμενα καταβάλλοντας προσπάθειες να για περπατήσει, σε ένα άλλο παιδί τριών
ετών με σοβαρή ΕΠ παρατηρήθηκε βελτίωση στην ευελιξία της σπονδυλική της στήλης. Η ενεργοποίηση, συνέργεια και συγχρονισμός κοιλιάς και θωρακικού κλωβού εξομαλύνθηκαν με χαλάρωση των κοιλιακών μυών, μειώθηκε το φαινόμενο κρύων άκρων (χέρια και πόδια). Ένα άλλο παιδί
δώδεκα ετών, με πλήρη απουσία ελέγχου στη βάδιση, άρχισε να περπατά κρατώντας την ισορροπία του, ωθώντας και διατηρώντας την κίνηση προς τα εμπρός (Cindy Potter et al., 1986).

Μια μελέτη που διερεύνησε την επίδραση δύο διαφορετικών θεραπευτικών παρεμβάσεων, της νευροεξελικτικής θεραπείας (NDT) και εφαρμογής, στη βελτίωση ορθοστατικού ελέγχου παιδιών με εγκεφαλική παράλυση κατά την προσπάθεια σύλληψης αντικειμένων. Στην εν λόγω μελέτη συμπεριλήφθησαν παιδιά με εγκεφαλική παράλυση ηλικιών 10 έως 15 ετών. Το πρωτόκολλο θεραπείας περιλάμβανε πέντε ημέρες νευροεξελικτικής θεραπείας και πέντε ημέρες για ενσωμάτωση των νέων λειτουργιών στην πράξη. Για την αξιολόγηση της στάσης και της ευθυγράμμισης χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα αξιολόγησης ορθοστάτισης, ενώ η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η νευροεξελικτική θεραπεία ενσαρκώνει την πιο αποτελεσματική μορφή παρέμβασης στη βελτίωση του στατικού ελέγχου και ευθυγράμμισης κατά στην προσπάθεια σύλληψης αντικεινων (Campbell S et al., 1997).

Σε επαναλαμβανόμενες μετρήσεις τυχαιοποιημένης μορφής, βρέφών ηλικίας 4 έως 12 μήνες, με δυσλειτουργίες στη στάση και την κίνηση του σώματος, οι οποίες επικεντρώθηκαν στη διερεύνηση και αξιολόγηση της επίδρασης και αποτελεσματικότητας της εφαρμογής νευροεξελικτικής θεραπείας (NDT) -με βάση την συνεισφορά της δυναμικής συν-ενεργοποίησης κορμού στη βελτίωση της αδρής κινητικής λειτουργίας. Στην
πειραματική ομάδα χορηγήθηκε μια δυναμική συν-ενεργοποίηση κορμού και η ομάδα ελέγχου ακολούθησαν πρωτόκολλα αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού και παιχνιδιού. Η κλίμακα μέτρησης αδρής κινητικής λειτουργίας χρησιμοποιήθηκε για την μέτρηση αποτελέσματος. Οι μετρήσεις που διεξήχθησαν πριν και μετά τη δοκιμασία έδειξαν σημαντική βελτίωση της ομάδας που ακολούθησε το πρωτόκολλο NDT συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου (Sherry W. Andrt et al., 2008).
Σε μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη κλινική δοκιμή, σε μια θεραπευτική ομάδα στην οποία χορηγήθηκε νευροεξελικτική Θεραπεία με βάση το πρωτόκολλο παρέμβασης, ενώ στην ομάδα ελέγχου εφαρμόστηκε η ίδια ποσότητα θεραπευτικών συνενδριών μη ειδικών χειρισμών. Για την αξιολόγηση των αποτέλεσμάτων χρησιμοποιήθηκε η Κλίμακα Εκτίμησης Νεογνικής Συμπεριφοράς, ενώ για την αξιολογήση της ποιότητας ορθοστατικού ελέγχου σχεδιάστηκε και μια συμπληρωματική κινητική δοκιμασία. Η εκτέλεση από την ομάδα ελέγχου έγινε σημαντικά καλύτερα στην συναξιολόγηση των επιδόσεων Κλίμακα Αξιολόγησης Νεογνικής Κίνησης και Συμπεριφοράς. Στην ομάδα πρώιμης θεραπευτικής παρέμβασης παρατηρήθηκε μια σημαντική δραστηριοποίηση διαμέσου αυθόρμητων στοιχείων συμπεριφοράς. Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η νευροεξελικτική θεραπευτική παρέμβαση συμβάλλει στην βελτίωση του ορθοστατικού ελέγχου σε πρόωρα βρέφη, ενώ δεν παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση στον μυϊκό τόνο, την συμπεριφορική κατάσταση και τα αντανακλαστικά (Gay L Girolami et al., 1994).

Μελέτη, η οποία εστίασε στη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της νευροεξελικτικής θεραπείας κατά τη χρήση της τόσο μεμονωμένα
και όσο και σε συνδυασμό με άλλες αναπτυξιακές/εξελικτικές θεραπείες. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με τη χρήση της μεθόδου βιβλιογραφικής
ανασκόπησης. Η ανάλυση έδειξε ότι η ομάδα στην οποία χορηγήθηκαν συνεδρίες NDT παρουσίαζε κάπως καλύτερη απόδοση από ό, τι η ομάδα που δεν έλαβε την εν λόγω παρέμβαση (Kenneth J Ottenbecher et al., 1986).
Σε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή, εξετάστηκε η επίδραση της θεραπευτικής παρέμβασης Νευροεξελικτικής (NDT) και οι διαφοροποιήσεις της στην ένταση της αδρής κινητικής λειτουργίας των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση. Οι συμμετέχοντες ήταν 34
παιδιά με ήπια έως μέτρια σπαστικότητα και ημιπληγία, διπληγία, και τετραπληγία. Η αντιστοίχιση του δείγματος που συλλέχθηκε με αναλογία διακύμανσης ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, και τη διαβάθμιση της διαταραχής σε ένα σύνολο 114 παιδιών με εγκεφαλική παράλυση. Τα παιδιά χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: η ομάδα Α υποβλήθηκε σε θεραπείες NDT, συχνότητας δύο φορές την εβδομάδα, ενώ η ομάδα Β, αντίστοιχα, πέντε φορές την εβδομάδα για 16 εβδομάδες. Ως εργαλείο μέτρησης χρησιμοποιήθηκε η Κλίμακα Μέτρησης Αδρής Κινητικής Λειτουργίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά της ομάδας Β έκαναν καλύτερη εκτέλεση, επίσης έδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη βελτίωση από τις εκτελέσεις της ομάδας Α (Τ Sorlakis Ν et al., 2005).
Σε μια μετα-ανάλυση, όπου αντικείμενο συγκρισης ήταν η αποτελεσματικότητα της εντατικής έναντι της μη εντατικής χορήγησης νευροεξελικτικής θεραπείας σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση. Στις μεθόδους αναζήτησης λήφθησαν υπόψην μόνο άρθρα της αγγλικής βιβλιογραφίας. Ως μηχανές αναζήτησης σχετικής αρθρογραφίας χρησιμοποίησαν η Medline και η Embase για τον εντοπισμό όλων των δημοσιεύσεων τυχαιοποιημένης δοκιμής κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ του Ιανουαρίου 1996 και του Ιουλίου 2007 με λέξεις-κλειδιά τους όρους: ΕΠ, NDT, αποκατάσταση, φυσιοθεραπευτική προσέγγιση σε βρέφη, εφήβους και GMFM. Στην παρούσα μελέτη παρατίθενται τέσσερα άρθρα που πληρούσαν τις προαναφερθήσες προϋποθέσεις. Αποκλείστηκαν μελέτες σχετικά με θεραπείες που δεν χρησιμοποιείται γενικά στην επονομαζόμενη συμβατική θεραπεία (δηλαδή περιορισμός, περιδέσεις, taping). Τα αποτελέσματα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εντατική νευροεξελικτική θεραπεία μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργική κίνηση σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (Carla Arpino et al., 2010).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
3.1 ΥΛΙΚΑ
χαλάκι
μικρό σκαμνί
σφήνα
δίσκος ισορροπίας
θεραπευτικά ρολά
ελβετική μπάλα
αντικείμενα παιχνιδιού διαφόρων μεγεθών και υφής.
3.2 ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Σχεδιασμός σύγκρισης πριν και μετά τις δυο θεραπευτικες παρέμβασεις – Ένας ενδεικτικός πειραματικός σχεδιασμός της μελέτης.
ΤΟΠΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Η μελέτη διεξήχθη στις ακόλουθες εγκαταστάσεις:
1. Παιδιατρικό Κέντρο Φυσικοθεραπείας, PSG Νοσοκομείο, Κοϊμπατόρε, Ταμίλ Ναντού, Ινδία.
2. Ραμακρίσνα vidyalaya αποστολή, Διεθνούς Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού, Periyanaickenpalayam, Κοϊμπατόρε, Ταμίλ Ναντού, Ινδία.
3.4 ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ & ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ
Ως πληθυσμός μελέτης επιλέχθησαν παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση από το PSG Hospitals και Ramakrishna mission vidyalaya, Κοϊμπατόρε. Το αρχικό σύνολο 20 παιδιών με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση διαλογίστικαν τυχαία σε 2 ομάδες.
Ομάδα Α – 10 συμμετέχοντες. (συνδυαστική εφαρμογή νευροεξελικτικής θεραπείας (NDT) και μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης)
Ομάδα Β – 10 συμμετέχοντες. (μόνο νευροεξελικτική θεραπεία)
3.5 ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ
Τα κριτήρια ένταξης
1. Τα παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση.
2. Ηλικιακό εύρος 2-12 ετών.
3. Σύστημα ταξινόμησης αδρής κινητικής λειτουργίας – επιπέδου Ι, ΙΙ και ΙΙΙ.
5. Παιδιά που είναι σε θέση να ακολουθήσουν απλές εντολές.
3.5.2 ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ
1. Χρήση σπασμολυτικής φαρμακευτικής αγωγής.
2. Ένεση αλλαντικής τοξίνης κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης.
3. Κάθε ορθοπεδικά ή νευρολογικά διαδικασία κατά τη διάρκεια της μελέτης.
4. Μη ελεγχόμενη επιληψία.
3.6. ΜΕΣΑ & ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Για τη μέτρηση αδρής κινητικότητας σε παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση χρησιμοποιήθηκε η Κλίμακα Εκτίμησης Αδρής Κινητικής Λειτουργίας (GMFM-88), η οποία συνιστά ένα τυποποιημένο όργανο παρατήρησης. Αποτελείται από 88 αντικείμενα, πέντε επίπεδα και εύρος βαθμολογίας από 0 (δεν ξεκινάει κίνηση), 1 (ψηλαφάται ελάχιστη μυϊκή σύσπαση), 2 (εν μέρει ξεκινά κίνηση), 3 (ολοκληρωμένη κίνηση).
3.7. ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Πριν τη δοκιμασία, κάθε παιδί των δύο ομάδων αξιολογήθηκε με το εργαλείο μέτρησης (GMFM-88), μετά την εξήγηση, επιγνώση και συναίνεση από το γονέα/κηδεμόνα τους. Η ομάδα Α υποβλήθηκε σε συνδυασμό παρεμβάσεων NDT και μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης, ενώ η ομάδα Β υποβλήθηκε σε θεραπευτικές παρεμβάσεις που περιλάμβαναν μόνο χορήγηση NDT προσαρμοσμένη στις ανάγκες του κάθε παιδιού. Η δοκιμή εκτελέστηκε 4 εβδομάδες μετά τη μέτρηση GMFM έγινε σύγκριση αποτελεσμάτων.
3.8. ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Τα δεδομένα που συλλέχθησαν από τις δύο ομάδες παιδιών αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας το ‘t’ τεστ για τη μέτρηση των αλλαγών
μεταξύ των τιμών πριν και μετά τη δοκιμασία (GMFM-88). Το ανεξάρτητο ‘t’ τεστ χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση των μεταβολών μεταξύ των ομάδων.
Έλεγχος αξιοπιστίας του ‘t’ τεστ
= Υπολογιζόμενη μέση διαφορά τιμών πριν και μετά τη δοκιμασία
SD = Τυπική Απόκλιση
n = Αριθμός δειγμάτων
δ = Διαφορά τιμών πριν και μετά τη δοκιμασίαb/w τιμές
Αξιοπιστία ανεξάρτητου ‘t’ τεστ
Χ1 = μέση διαφορά στην ομάδα Α
Χ2 = μέση διαφορά στην ομάδα Β
SD = Τυπική Απόκλιση
ΚΕΦΑΛΑΙΟ – IV
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Η ανάλυση δεδομένων είναι η συστηματική οργάνωση και σύνθεση των δεδομένων δοκιμών της διερεύνησης μιας υπόθεση με τη χρήση αυτών των δεδομένων. Η ερμηνεία είναι η διαδικασία αιτιολόγησης και επεξήγησης των αποτελεσμάτων της μελέτης και η διερεύνηση των συνεπειών που αυτά παράγουν (Polit & Belt, 2004).
Τριάντα τέσσερα παιδιά αξιολογήθηκαν για την επιλεξιμότητα στην παρούσα μελέτη, εγγεγραμμένα ήταν αρχικά είκοσι δύο. Πριν από την τυχαία συλλογή, ωστόσο, δύο οικογένειες αποσύρθηκαν από τη μελέτη. Τα υπόλοιπα είκοσι παιδιά χωρίστηκαν τυχαία σε πρόγραμμα θεραπευτικής παρέμβασης με δέκα στην ομάδα – Α και άλλα δέκα στην ομάδα – Β. Το σχήμα – 1 αποτυπώνει την καταγραφή των περιπτώσεων.
Οι τιμές πριν και μετά τη δοκιμασία για την ομάδα Α και ομάδα Β ελήφθησαν πριν και μετά από τη χορήγηση συνδυασμένης νευροεξελικτικής θεραπεία και μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης (ομάδα Α) και μόνο νευροεξελικτικής θεραπείας (ομάδα Β). Η εκτίμηση της βελτίωσης στην αδρή κινητική λειτουργία αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας την κλίμακα εκτίμησης αδρής κινητικής λειτουργίας (GMFM-88). Η μέση τιμή, τυπική απόκλιση και αξιοπιστία του “t” των τιμών των δοκιμών χρησιμοποιήθηκαν για να διαπιστωθεί αν υπήρχε οποιαδήποτε σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των τιμών πριν και μετά τη δοκιμασία εντός των ομάδων.
Οι ανεξέρτητες “t” τιμές των δοκιμών χρησιμοποιήθηκαν για να την απόδοση της σημαντικής διαφοράς μεταξύ των ομάδων μετά τη λήψη συνδυαστικής παρέμβασης νευροεξελικτικής θεραπείας και μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης (ομάδα Α) και λήψη αμιγώς νευροεξελικτικής
θεραπείας (ομάδα Β).
ΠΙΝΑΚΑΣ: 1. ΤΙΜΕΣ ΤΟΥ GMFM-88 ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
ΟΜΑΔΑ – A (n = 10)
S.NO
ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΊΑ
ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
1
86.07
92.14
2
47.25
69.99
3
36.82

51.09
4
75.61
92.67
5
47.41
83.41
6
71.76
92.94
7
25.68

54.59
8
06.31
21.15
9
80.86
97.58
10
74.70
85.64
ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 1:
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ GMFM-88 ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΟΜΑΔΑ – A (n = 10)
ΠΙΝΑΚΑΣ: 2.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ GMFM-88 ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΟΜΑΔΑ – Β (n = 10)
S.NO
ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
1
09.05
13.78
2
45.67
50.43
3
30.93
35.644
56.69
66.44
5
25.42
35.12
6
82.41
90.67
7
71.61
81.41
8
80.42
87.64
9
52.61
60.12
10
72.61
78.42
ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 2:
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ GMFM-88 ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΟΜΑΔΑ – B (n = 10)
ΠΙΝΑΚΑΣ 3:
Αξιόπιστες τιμές δοκιμή “t”, ο μέσος όρος, μέση διαφορά και τυπική απόκλιση του GMFM-88 στην ομάδα Α και ομάδα Β
ομάδες
μέσος όρος
μέση διαφορά
Standard
Deviation
‘t’ αξία
‘p’ αξία
Ομάδα Α
πριν τη δοκιμή
μετά τη δοκιμή
55.247
74.120
18.89
8.75
6.833
P<0.001
Ομάδα Β
πριν τη δοκιμή
μετά τη δοκιμή
52.742
59.967
7.23
2.13
10.716
P<0.001
ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 3:
Σύγκριση των μέσων όρων διαφοράς μεταξύ αμάδας Α και Β ομάδα με βάση τον πίνακα 3 και διάγραμμα 3 η μέση διαφορά της ομάδας Α βρέθηκε να είναι 18.89, Standard απόκλιση ήταν 8.75, η «t» τιμή ήταν 6.833 που ήταν μεγαλύτερη από την τιμή του πίνακα p <0.001. Στην ομάδα Β η μέση διαφορά ήταν 7,23, η τυπική απόκλιση ήταν 2,13, τιμή «t» ήταν 10.716 που ήταν μεγαλύτερη από την τιμή του πίνακα σε p <0,001.
ΠΙΝΑΚΑΣ 4:
Ανεξάρτητη τιμή ‘t’ των δοκιμών, τη μέση διαφορά και την τυπική απόκλιση της αδρής κινητικότητας GMFM-88 μεταξύ των ομάδων Α και B
μέση διαφορά
αποτελέσματα μετρήσεων
μέση διαφορά
standard deviation
αξία ‘t’
αξία ‘p’

Αδρή Κινητική Λειτουργία GMFM-88
11.67
8,75
2.13
4.1
Ρ <0,001
Η δοκιμή της ανεξάρτητης δοκιμασίας’t’ διεξήχθη μεταξύ των ομάδων Α και Β, ‘ωστε να αναλυθεί τη σημασία της συνδυαστικής εφαρμογής νευροεξελικτικής θεραπείας με μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση και η διαφοροποίηση της από τη χορήγηση μόνο νευροεξελικτικής θεραπείας, σε
παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση.
Με βάση τις μετρήσεις του GMFM-88, η υπολογιζόμενη τιμή ‘t’ ήταν 4.1, η οποία ήταν μεγαλύτερη από την τιμή του πίνακα στο P 4 – 6
02
03
>6 – 8
02
01
>8 – 10
–
–
>10 – 12
–
–
επίπεδο GMFCS
I
06
04
II
01
04
III
03
02

Όλοι οι συμμετέχοντες στην ομάδα Α παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στο GMFM-88, με μία μέση διαφορά 18.89 και τυπική απόκλιση 8.75. Δεδομένου ότι η υπολογισμένη τιμή «t» με το ζευγαρωμένα “t” τεστ για την ομάδα Α ήταν 6.833, η οποία ήταν μεγαλύτερη από την τιμή του πίνακα με p <0.001, η μελέτη αποδεικνύει για την υπόθεση 1 ότι “υπάρχει η συνδυαστική θεραπευτική παρέμβαση νευροεξελικτικής αγωγής και μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης σε παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση επιφέρει μια σημαντική βελτίωση στην αδρή κινητική τους λειτουργία”. Όλοι οι συμμετέχοντες της ομάδας Β παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στο GMFM-88, με μία μέση διαφορά 7,23 και τυπική απόκλιση 2.13. Δεδομένου ότι η υπολογισμένη τιμή «t» με τα ζευγαρωμένα “t” τεστ για την ομάδα Α ήταν 10.716, η οποία ήταν μεγαλύτερη από την τιμή του πίνακα με p <0.001, η μελέτη αποδεικνύει την υπόθεση 2, καθώς “η χορήγηση νευροεξελικτικής θεραπείας σε παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση επιφέρει σημαντική βελτίωση στην αδρή κινητική τους λειτουργία”.
Ενώ στη σύγκριση μεταξύ των ομάδων με τη χρήση της ανεξάρτητης δοκιμασίας «t», η μέση διαφορά ήταν 11.67 και τυπική απόκλιση 8.75 και 2.13. Δεδομένου ότι η υπολογισμένη «t» είναι 4,1, μεγαλύτερη από την τιμή του πίνακα με p<0,001, η μελέτη αποδεικνύει την υπόθεση 3, δηλαδή ότι “υπάρχει μια σημαντική διαφορά στην αδρή κινητική λειτουργία μεταξύ των ομάδων παιδιών με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση τα οποία υποβάλλονται στη συνδυαστική εφαρμογή νευροεξελικτικής θεραπείας με μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σε σύγκριση με εκείνα που υποβάλλονται μόνο σε νευροεξελικτική θεραπεία”.
Από τη στιγμή που μειώθηκε ο βαθμός εμπλοκής/τάσης στο μυοπεριτονιακό ιστό, άρα και οι αντίστοιχοι περιορισμοί, στην ομάδα που
έλαβε συνδυαστική παρέμβαση νευροεξελικτική θεραπεία με μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης, η τεχνική μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης μπορεί να είναι χρησιμοποιείται ως συμπληρωματική θεραπεία σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες, όπως η αισθητηριακή ολοκλήρωση, η λειτουργική εκπαίδευση και άλλες ασκήσεις κινητικότητας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η παρούσα μελέτη αυτή εστιάζει στη συνεφαρμοφή νευροεξελικτικής θεραπείας με μυοπεριτονιακή απεμπλοκή/αποσυμφόρηση και την επιρροή τους στην αδρή κινητική λειτουργία των παιδιών με σπαστική εγκεφαλική παράλυση. Διαπιστώθηκε ότι η συνδυαστική θεραπευτική παρέμβαση νευροεξελικτικής θεραπείας με μυοπεριτονιακή αποσυμφόρηση βελτίωσε την αδρή κινητική λειτουργία παιδιών με σπαστική εγκεφαλική παράλυση. Ως εκ τούτου, από τη διαθέσιμη βιβλιογραφία και τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων που λαμβάνονται, η μελέτη
κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, “υπήρξε μια στατιστικώς σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των παιδιών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με νευροεξελικτικής θεραπεία με μυοπεριτονιακή απελευθέρωση και νευροεξελικτική θεραπεία”
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Ένα μεγάλο μέγεθος του δείγματος θα πρέπει να είναι incorporated. Πρέπει να είναι εφικτή η μακροπρόθεσμη παρακολούθηση προκειμένου να προσδιοριστεί η διαφοροποίηση των θεραπευτικών αποτελεσμάτων ανάλογα με τη θεραπευτική στρατηγική που ακολουθείται. Παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση επίπεδου GMFCS της IV και V μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν. Τα παιδιά με μικτό τύπο εγκεφαλικής παράλυσης, με τα χαρακτηριστικά σπαστικότητας και αθέτωσης, υπό την προϋπόθεση ότι συστατικό σπαστικότητα επικρατούν μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν. Διάφορα δοσολογικά σχήματα θα πρέπει να ενσωματωθεί και η αποτελεσματικότητά του θα πρέπει να μελετηθούν, Η αποτελεσματικότητα της μυοπεριτονιακή αποσυμφορησης στη βελτίωση σπαστικότητας και εύρους κίνησης μπορεί επίσης να μελετηθεί στο μέλλον.

αναφορά σε κάποιες πρόσφατες σχετικές μελέτες

http://www.frontiersin.org/profile/publications/27866389

Αποσυμφόρηση, αναδόμηση και αναδιοργάνωση του μυοπεριτοναϊκού συστήματος: ένα πολλά υποσχόμενο Συμπληρωματική θεραπεία για μικρά παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση
Alexis B. Hansen, Karen S. Price and Heidi M. Feldman
Stanford University School of Medicine, Stanford, United States
Όλο και περισσότερα στοιχεία τεκμηριώνουν τις δομικές αλλαγές στο εσωτερικό των μυών και λοιπών μαλακών μορίων, ως σύνοδο πρόβλημα σε άτομα με σπαστική εγκεφαλική παράλυση. Οι επιδράσεις της βλάβης στο ΚΝΣ, αν και μη εκφυλιστική, επηρεάζει τα μαλακά μόρια με συνέπεια τη δημιουργία και / ή την αύξηση μυϊκής δυσκαμψίας, τη μείωση της διατατικής ικανότητας και ευλυγισίας. Στόχος αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης, ως συμπληρωματική θεραπευτική παρέμβαση, επικεντρωμένη στο μυοπεριτοναϊκό σύστημα συμβάλλει επικοδομητικά στην ανασυγκρότηση των μαλακών ιστών και τη βελτίωση της κινητικής λειτουργίας σε μικρά παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση. Σε μια τυχαιοποιημένη μελέτη, οι συγγραφείς αξιολόγησαν την κινητική λειτουργία, χρησιμοποιώντας έγκυρα και σταθμισμένα εργαλεία μέτρησης πριν από την έναρξη και μετά από την εν λόγω συμπληρωματική θεραπευτική παρέβαση και επεξεργάστηκαν τα αντίστοιχα δεδομμένα σε 8 παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση, ηλικίας 2-7 ετών. ΗΟ μέσος όρος μεταβολής στην ομάδα μετά τη θεραπεία εμφάνισε μεγαλύτερη τιμή από την τιμή της μεταβολής που σημειώθηκε στην ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα τεκμηριώνουν ότι υπήρξαν σημαντικές βελτιώσεις σε 6 παιδιά, όπου οι μετρήσεις αλλαγής μετά τη θεραπεία ήταν υψηλότερες από την αλλαγή μετά την φάση ελέγχου, 3 από τα παιδιά έδειξαν επίσης βελτιώσεις μετά τη φάση ελέγχου. Η ενσωμάτωση της μυοπεριτοναϊκής αποσυμφόρησης, ως συμπληρωματική θεραπευτική παρέμβαση φέρεται πολλά υποσχόμενη στη διευκόλυνση της νευροεξελικτικής θεραπείας στην σπαστική εγκεφαλική παράλυση, καθώς βελτιώνει την ποιότητα, τη θρέψη και την ελαστικότητα των συστημάτων του οργανισμού. © 2012 Sage Publications 2012.

Η άμεση επίδραση της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης στη σπαστικότητα (εγκεφαλική παράλυση)
Συγγραφείς: Bhalara, Akta
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ: Αύγουστος 2012
ΠΗΓΗ: Διεθνείς εκδόσεις τρέχουσας έρευνας & κριτικής, Αύγουστος 2012, Vol. 4 Τεύχος 16, σελ.9

Άρθρο
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Στην παθοφυσιολογία της εγκεφαλικής παράλυσης, η βλάβη στο ΚΝΣ συχνά συνεπάγεται σπαστικότητα διάφορων μυϊκών ομάδών. Η σπαστικότητα προκαλεί αντίστοιχη διαταραχή στην ανάπτυξη και τη λειτουργικότητα των μυών, ενώ συγχρόνως εξελίσσονται παραμορφώσεις των αρθρώσεων όπου επιδρούν οι προσβεβλημένοι αυτοί μύες με αποτέλεσμα την αποτύπωση λειτουργικών προβλημάτων. Πλέον, είναι ευρέως τεκμηριωμένες σε βιβλιογραφικό και εφαρμόσιμες σε κλινικό επίπεδο διάφορες τεχνικές κινητοποίησης μαλακών μορίων. Σε κλινικό περιβάλλον η εφαρμογή τέτοιων τεχνικών κινητοποίησης μαλακών μορίων μπορεί να συνδυαστεί με την μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης και κατόπιν αργή και παρατεταμένη παθητική διάταση, αυξάνοντας τα ευεργετικά αποτελέσματα.
Σκοπός της μελέτης: Η διερεύνηση του εύρους επίδρασης της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης (MFR) και εν συνεχεία παθητικής διάτασης για την αντιμετώπιση σπαστικότητας γαστροκνήμιου σε ασθενείς με σπαστική διπληγία. Να συγκριθεί η διαφοροποίηση της επίδρασης της απλής διάτασης από την εφαρμογή μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σε συνδυασμό με παθητική διάταση όσον αφορά την σπαστικότητα του γστροκνήμιου στον ίδιο πληθυσμό.
Μεθοδολογία: Σχεδιασμός Μελέτης: Πειραματική μελέτη, μέγεθος δείγματος: 18 ασθενείς: Κάθε ομάδα 9, τόπος μελέτης: Τμήμα Φυσικοθεραπείας Β1, Πολιτικό Νοσοκομείο, Αχμενταμπάντ. Διάρκεια μελέτης: Συνολική διάρκεια της μελέτης ήταν 6 μήνες. Στην ομάδα Α εφαρμόστηκε η τεχνική της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σε συνδυασμό με παθητική διάταση του γαστροκνήμιου, ενώ στην ομάδα Β χορηγήθηκαν μόνο διατάσεις. Αποτέλεσμα Μετρήσεων: Αποτέλεσμα της παρέμβασης παρατηρήθηκε αμέσως μετά την επέμβαση με τη λήψη ΜΑΣ και της MTS. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της ανάλυσης εντός της ομάδας, παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στην MTS R1 και MAS τόσο των ομάδων Α και Β, σε επίπεδο σημαντικότητας 5%, και δεν έδειξε σημαντική βελτίωση MTS R2. Τα αποτελέσματα στο εσωτερικό της ομάδας δεν έδειξαν σημαντικές βελτιώσεις σε MAS και της MTS R2, όμως εμφανίστηκαν σημαντικές βελτιώσεις στην τιμή R1 της MTS στην ομάδα Α εν σχέση με την ομάδα Β σε επίπεδο σημαντικότητας 5%. Συμπέρασμα: η συνδυαστική εφαρμογή μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης και λειτουργικής διάτασης αυξάνει τα ευεργετικά αποτελέσματα στη μείωση της σπαστικότητας σε ασθενείς με σπαστικότητα εν σχέση με τη χρήση απλής παθητικής διάτασης.

http://connection.ebscohost.com/c/articles/79729950/immediate-effect-myofascial-release-spasticity-spastic-cerebral-palsy-patients

Η επίδραση της μυοπεριτονιακής απεμπλοκής, στη σπαστικότητα και τη λειτουργία των κάτω άκρων, σε ασθενείς με σπαστική διπληγία: τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη
Chandan Kumar1 * και Snehashri Ν Vaidya
Αναπληρωτής Καθηγητής, Smt Kashibai Navale Κολέγιο της Φυσικοθεραπείας, Narhe, Πούνε, Μαχαράστρα, Ινδία της MGM σχολή Φυσικοθεραπείας, Αουρανγκαμπάντ, Ινδία
Περίληψη
Σκοπός: Η περιγραφή της αποτελεσματικότητας της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης σε συνδυασμό με την κλασσική φυσικοθεραπεία στην αντιμετώπιση σπαστικότητας του γαστροκνήμιου, των προσαγωγών και των οποίσθιων κνημιαίων του ισχίου και στην βελτίωση λειτουργίας των κάτω άκρων σε ασθενείς με σπαστική διπληγία.
Μεθοδολογία: Συμμετείχαν με τη μέθοδο της τυχαίας δειγματοληψίας 30 ασθενείς με σπαστική διπληγία και ηλικιακό εύρος 2-8 ετών από
MGM College και άλλες ιδιωτικές κλινικές στο Αουρανγκαμπάντ. Κάθε ομάδα αποτελούνταν από 15. Ομάδα Α: εφαρμογή μυοπεριτονιακής
αποσυμφόρησης και κλασσικής φυσικοθεραπείας. Ομάδα Β: εφαρμογή κλασσικής φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης. Και στις δύο ομάδες χορηγήθηκαν θεραπευτικές συνενδρίες για 4 εβδομάδες. Εργαλεία μέτρησης: η αξιολόγηση έγινε με βάση την τροποποιημένη κλίμακα Ashworth (MAS), Τροποποιημένη κλιμακα Tardieu (MTS) και κλίμακα εκτίμησης αδρής κινητικής λειτουργίας (GMFM-88).
Αποτελέσματα: Η μέση διαφορά του ΜΑS και R2 αξία της MTS στην ομάδα Α ήταν περισσότερο από την ομάδα Β, όσον αφορά το γαστροκνήμιο, τους οπισχιοκνημιαίους και προσαγωγούς, ενώ η κλίμακα εκτίμησης GMFM έδειξε σχεδόν ίση βελτίωση και στις δύο ομάδες.
Συμπέρασμα: Συνολικά, από την παρούσα μελέτη μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η ένταξη της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης στην κλασσική φυσικοθεραπευτική παρέμβαση, κάτι που δεν αποτελεί ιδιαίτερη δυσκολία, μειώνει τη σπαστικότητα στους μυώνες του γαστροκνήμιου, των ισχιοκνημιαίων και των προσαγωγών του ισχίου σε ασθενείς με σπαστική διπληγία.

Η επίδραση μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης της κοιλιακής περιτονίας/πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος στην βελτίωση της θωρακικής έκπτυξης σε παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση
Shraddha J. Diwan *, Ανκίτα Β Bansal, Hetal Chovatiya, Dhara Kotak, Neeta Vyas
S.B.B. Κολέγιο της Φυσικοθεραπείας, V.S. Γενικό Νοσοκομείο, Ellis Bridge, Αχμενταμπάντ-380006, Γκουτζαράτ, Ινδία
Ελήφθη: 29 Απριλίου 2014
Αποδεκτό: 9 Μάη, 2014
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ιστορικό: Ο όρος «εγκεφαλική παράλυση» χρησιμοποιείται, ως επί τω πλήστον, προκειμένου να περιγραφεί μια διαταραχή της κινητικής ανάπτυξης και στάσης, τα αίτια της οποίας αποδίδονται σε βλάβη του εμβρυϊκού εγκεφάλου. Τα παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση εμφανίζουν μειωμένη κινητικότητα του θώρακα. Η φυσικοθεραπευτική τεχνική της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης (MFR) συνιστά μια μορφή κινητοποίησης μαλακών μορίων με πεδίο εφαρμογής την θεραπεία και αποκατάσταση σωματικών δυσλειτουργιών αλληλένδετων με έκλυση πόνου και περιορισμό εύρους κίνησης. Ως εκ τούτου, η παρέμβαση διαμέσου της συγκεκριμένης τεχνικής κρίνεται απαραίτητη για τη βελτίωση της έκπτυξης του θώρακα. Λειτουργικός στόχος αυτής της μελέτης ήταν η επιδίωξη βελτίωσης εύρους έκπτυξης θώρακα, εφαρμόζοντας την τεχνική της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης στους αναπνευστικούς μύες.
Μέθοδοι: Στη παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν 12 παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση και των δύο φύλων τα οποία ικανοποιούν τα κριτήρια ένταξης. Οι μετρήσεις στο θώρακα ελήφθησαν σε τρία επίπεδα/κλινικά σημεία: τη μασχάλη, 3 δάκτυλα κάτωθεν του θωρακικού κλωβού, και υποπλεύρια. Οι προαναφερθήσες διαπιστώσεις καταγράφηκαν ως αποτέλεσμα προκαταρκτικής δοκιμασίας. Μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης εφαρμόστηκε στον μείζονα θωρακικό, τους μεσοπλεύριους, τον ορθό κοιλιακό και το διάφραγμα, με τον ασθενή κλινήρη σε ύπτια θέση. Συλλέχθηκαν και καταγράφηκαν τα δεδομένα των αποτελεσμλατων θεραπείας, τα οποία στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε στατιστική ανάλυση.
Αποτελέσματα: Η διαφοροποίηση της έκπτυξης θώρακα προ και μετά των θεραπευτικών παρεμβάσεων σε μασχάλη, θωρακικό κλωβό και τους υποπλεύριους μυώνες προσσεγγίζει μια μέση διαφορά του 0,15, 0,15, 0,20, αντίστοιχα το οποίο είναι σημαντικό, στατιστικά, η Ρ τιμή είναι <0,05.
Συμπέρασμα: Το αποτέλεσμα δείχνει ότι το εύρος έκπτυξης του θώρακα αυξήθηκε σημαντικά και στα τρία επίπεδα. Ο βέλτιστος βαθμός έκπτυξης παρατηρήθηκε στο επίπεδο της θηλής.
Λέξεις-κλειδιά: σπαστική εγκεφαλική παράλυση, μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης, έκπτυξη θώρακα
http://www.scopemed.org/?jft=119&ft=119-1408343476

κλινική έρευνα
Φυσικοθεραπευτική συνενδρία σε θεραπευτική πισίνα εντός παιδιατρικού κέντρου φυσικής αποκατάστασης:
Σκοπός: Η παρούσα διερεύνηση εστιάζει στην πραγματοποίηση φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης σε θεραπευτική πισίνα παιδιατρικού κέντρου αποκατάστασης, την παρατήρηση και την καταγραφή τυχόν βελτιώσεων, κατόπιν φυσικοθεραπειών, στις ικανότητες των συμμετεχόντων.
Μέθοδοι: Συμμετείχαν τέσσερεις ασθενείς με εγκεφαλική παράλυση, νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα ή σύνδρομο Prader-Willi σε φυσικοθεραπευτικές συνενδρίες οι οποίες πραγματώθηκαν στην πισίνα ή το στρώμα. Τρείς από τους ασθενείς είχαν ορθοπερδικούς περιορισμούς λόγω των οποίων απαγορεύονταν η φόρτιση με βάρος πέραν μιας συγκεκριμένης τιμής και περιορισμένου αρθρικού εύρους κατά τις κινητικές δραστηριότητες. Χρησιμοποιήθηκε ένα ευρύ φάσμα αποτελεσμάτων προκειμένου να αξιολογηθούν βελτιώσεις σε επίπεδο συμμετοχής, δραστηριότητας και σωματικής λειτουργίας. Για την ερμηνεία δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν παρατηρήσεις ελάχιστα ανιχνεύσιμων μεταβολών και μικρών βελτιώσεων.
Αποτελέσματα: Έχουν τεκμηριωθεί κλινικά σημαντικές βελτιώσεις στη σφαίρα της λειτουργικής κινητικότητας, την αντοχή κατά τη βάδιση, το εύρος κίνησης, τη μυϊκή δύναμη, και/ή τη μείωση του πόνου και στους τέσσερις ασθενείς.
Συμπεράσματα: Φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις οι οποίες λάμβάνουν χώρα σε θεραπευτική πισίνα μπορούν να συνδυαστούν με χερσαίες παρεμβάσεις με γνώμονα το βέλτιστο δυνατόν ώφελος ασθενών με σωματικές αναπηρίες.
http://journals.lww.com/pedpt/pages/articleviewer.aspx?year=2009&issue=02110&article=00012&type=abstract

αυθεντικό άρθρο
Συγκριτική μελέτη αποτελεσματικότητας της οστεοπαθητικής στο κρανιακό πεδίο εν συναρτήσει της μυϊκής ανακούφισης
μετά από συμπληρωματική θεραπεία βελονισμού σε παιδιά με σπαστική εγκεφαλική παράλυση:
Μια Πιλοτική Μελέτη
Burris Duncan, MD? Sharon McDonough-Μέσα, MD? Katherine Worden, κάνω? Rosa Schnyer, Lac?
Jennifer Andrews, MBA? και F. John Meaney, PhD
Πλαίσιο: αναφορές περιστατικών και κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η οστεοπαθητική χειροπρακτική θεραπεία (OMT) μπορεί να βελτιώσει
την κινητική λειτουργία και την ποιότητα ζωής σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση.
Στόχος: Να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα της οστεοπαθητικής στο κρανιακή πεδίο, της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης, ή και των δύο έναντι του βελονισμού σε παιδιά με μέτρια έως σοβαρή σπαστική εγκεφαλική παράλυση, όπως μετράται με διάφορα ποσοτικά εργαλεία σε μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη.
Μέθοδοι: Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν εγγεγραμμένοι σε μια ενιαία-τυφλή, τυχαιοποιημένη λίστα αναμονής πιλοτικού ελέγχου μελέτη παιδιά μεταξύ ηλικιών 20 μηνών και 12 ετών με κοινό χαραχτηριστηκό τη μέτρια έως σοβαρή σπαστική εγκεφαλική παράλυση. Υπήρχαν τρία σκέλη της μελέτης: OMT (Δηλαδή, οστεοπαθητική στο κρανιακή πεδίο, μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης, ή και τα δύο, με τη χρήση άμεσων ή έμμεσων μεθόδων), ο βελονισμός, και ο έλεγχος (Δηλαδή, μη θεραπευτική προσοχή). Τα παιδιά που ήταν αρχικά τυχαία με το σκέλος ελέγχου ήταν συνέχεια τυχαία εκ νέου σε χειροπρακτική θεραπευτική παρέμβαση, η αύξηση της το μέγεθος του δείγματος. Αποτέλεσμα των μέτρων που περιλαμβάνονται στάνταρ μέσων που χρησιμοποιούνται στην αξιολόγηση των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση.
Λιγότερο παραδοσιακά μέτρα χρησιμοποιήθηκαν επίσης, μαζί με τον αύξοντα αξιολογήσεις από ανεξάρτητο τυφλή οστεοπαθητικός γιατρός
και οπτική αναλογική κλίμακα εκτιμήσεις από ανεξάρτητο οστεοπαθική γιατρός και οι γονείς ή κηδεμόνες. Συνολικά 11 μεταβλητές έκβασης αναλύθηκαν.
Αποτελέσματα: Πενήντα-πέντε ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Μεμονωμένες αναλύσεις των 11 μεταβλητών έκβασης αποκάλυψαν στατιστικά
σημαντική βελτίωση σε δύο μέτρα κινητικότητας για ασθενείς που έλαβαν OMT-τη συνολική βαθμολογία της αδρής κινητικότητας
μέτρησης λειτουργίας και διεθνή κλίμακα κινητικότητας και λειτουργικής ανεξαρτησίας για παιδιά (p <.05). Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις στους ασθενείς στο σκέλος θεραπείας με βελονισμό.
Συμπεράσματα: Μια σειρά από θεραπείες που χρησιμοποιούν οστεοπαθητική στο κρανιακό πεδίο, μυοπεριτονιακή αποσυμφόρησης, ή κάποιο ανγκαιο συνδυασμό για τη βέλτιστη δυνατή φυσικοθεραπευτική παρέμβαση σε παιδιά με μέτρια έως σοβαρή σπαστική εγκεφαλική
παράλυση. Αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ιχνηλατώντας τη μελλοντική συγκριτική έρευνα αποτελεσματικότητας εφαρμογής οστεοπαθητικών χειρισμών ή βελονισμού στη θεραπεία των παιδιών με σπαστική εγκεφαλική παράλυση.
J Am Osteopath Αναπλ. 2008? 108: 559-570

MYOFASCIAL STRUCTURAL INTEGRATION: ΜΙΑ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ
Alexis B. Hansen1
Karen S. Price
Heidi M. Feldman2
1 School of Medicine, Stanford University;
2 Department of Pediatrics, Stanford University School of Medicine

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αυξάνονται οι τεκμηριώσεις που υποστηρίζουν ότι οι δομικές αλλαγές εντός των μυών και των δομών που τους περιβάλλουν συνδέονται με τη δημιουργία και/ή την αύξηση μυϊκής δυσκαμψίας και αντίστασης στη διάταση σε σπαστικής μορφής εγκεφαλικής παράλυσης (ΕΠ). Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει αν η Myofascial Structural Integration, μια τεχνική συγκεκριμένη, συμπληρωματική, εστιασμένη στην εν τω βάθη κινητοποίηση, σχεδιασμένη να αναδομεί το μυϊκό ιστό και τα μαλακά μόρια που τον περιβάλλουν, θα μπορούσε να βελτιώσει τη λειτουργία σε παιδιά με σπαστικής μορφής εγκεφαλική παράλυση. Σε μια τυχαιοποιημένη cross-over design μελέτη, διερευνήθηκε η βελτίωση της κινητικής λειτουργίας με τη χρήση αναγνωρισμένων εργαλείων μέτρησης των θεραπευτικών παρεμβάσεων πριν και μετά τη θεραπεία και τα αντίστοιχα αποτελέσματα στην ομάδα ελέγχου σε 8 παιδιά με σπαστική ΕΠ, ηλικίας 2 ως 7 ετών. Ο μέσος όρος μεταβολής για την ομάδα στην οποία χορηγήθηκε η συγκεκριμένη τεχνική, μετά την χορήγηση της, ήταν μεγαλύτερος από την ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα δείχνουν μεγαλύτερη βελτίωση σε 6 παιδιά μετά τη θεραπεία: σε 3 από τα παιδιά επίσης η βελτίωση συνεχίζεται και μετά από τη φάση ελέγχου. Myofascial Structural Integration συνιστά μια ελπιδοφόρα συμπληρωματική θεραπεία παιδιών με σπαστική ΕΠ.
λέξεις-κλειδιά: εγκεφαλική παράλυση, μυοπεριτονία, σπαστικότητα, κινητοποίηση, παιδιά, συμπληρωματική

σχετικό τεκμήριο για την αξία της μυοπεριτονιακής αποσυμφόρησης: http://195.251.240.254:8080/handle/10184/749