αναδημοσίευση: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1458011
Αφορμαλιστική εξεγερσιακή οργάνωση
από αναρχικοί 23:00, Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
ορισμένες σύντομες παρατηρήσεις πάνω στο κείμενο – κάλεσμα για μια αναρχική πολιτική οργάνωση

Ορισμένες σύντομες αλλά ουσιαστικές παρατηρήσεις πάνω στο κείμενο καλέσματος για μια αναρχική πολιτική οργάνωση, που υπογράφουν: «Κύκλος της φωτιάς», αναρχική συλλογικότητα «καθ΄οδόν», Στέκι Αντίπνοια, Αναρχικοί για την κοινωνική απελευθέρωση.

Αφού διαβάσαμε το συγκεκριμένο κείμενο και θεωρώντας ότι έχουμε κατανοήσει επαρκώς το γενικό πλαίσιο και τις συντεταγμένες που οι σύντροφοι που υπογράφουν αυτή την πρωτοβουλία σκοπεύουν να κινηθούν, έχουμε να παρατηρήσουμε σε πρώτη φάση τα εξής :

1. Οι σύντροφοι παραβιάζουν ανοιχτές πόρτες με την έννοια ότι αυτή τη στιγμή, τουλάχιστο και κατά την δική μας εκτίμηση, η συντριπτική πλειοψηφία των αναρχικών ατομικοτήτων και συλλογικοτήτων στην Ελλάδα θα συνυπέγραφαν σχεδόν στο σύνολό τους τις διαπιστώσεις και τους προβληματισμούς τους που εκθέτουν σε γενικές γραμμές σχετικά με το λεγόμενο οργανωτικό ζήτημα του αναρχικού χώρου ή κινήματος.

2. Κατά τη ταπεινή μας άποψη και αν λάβουμε λοιπόν σαν δεδομένο ότι οι διαπιστώσεις τους και οι επιδιώξεις τους είναι αυτή τη στιγμή σχεδόν ταυτόσημες αναμεταξύ μας, το βασικό ζήτημα είναι να περάσουμε πρακτικά σε ένα επόμενο βήμα «πέρα των διαπιστώσεων».

3. Εδώ ακριβώς έγκειται και η συγκεκριμένη δυσκολία του οργανωτικού ζητήματος, το οποίο ανεξάρτητα των εκτιμήσεων του καθενός μας σχετικά με το κατά πόσο μας ευνοούν ή όχι σήμερα οι αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες και ταυτόχρονα αποδεχτούμε έστω και τον παραδοσιακό τρόπο αντίληψης των αναρχικών περί οργάνωσης δηλαδή: «οργανώνεσαι στο σήμερα με βάση το ιδεατό σου», θα έπρεπε μάλλον, κατά τη γνώμη μας, να αποδεχτούμε ταυτόχρονα ότι, ο μοναδικός τρόπος για να καλυφθεί αυτή ακριβώς η απόσταση, δηλαδή, από τις σημερινές συνθήκες στην κοινωνική επανάσταση, δεν μπορεί να είναι άλλος και διαφορετικός, παρά μεθοδολογικός.

4. Αν συμφωνούμε όλοι μας, ή έστω όσοι συμφωνούν, με την παραπάνω διαπίστωση, θα πρέπει επίσης να συμφωνήσουν, σε αυτή την περίπτωση, ότι ο αναρχισμός ή η αναρχία στο σύνολό της σαν δυναμικό κοινωνικό κίνημα στις σημερινές συνθήκες, διαθέτει πλέον ελάχιστη αξία σαν ιδεολογία, με την έννοια της παρελθούσας ιστορίας της μέσα στα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα της εκμεταλλευόμενης τάξης, των επιτευγμάτων της και των παθημάτων της, των σωστών και των λαθών της. Όλα αυτά φυσικά θα πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας για να αντλούμε τα κατάλληλα πολιτικά συμπεράσματα. Όμως, στις ραγδαία εξελισσόμενες κοινωνικές συνθήκες σήμερα, πιστεύουμε ότι κυρίως η αναρχική μέθοδος έχει και θα μπορούσε να έχει ακόμη μεγαλύτερη ουσιαστική και πρακτική αξία ακριβώς σαν μεθοδολογία, σαν μεθοδολογική οργανωτική πρόταση, όχι μονάχα για τους αναρχικούς, πράγμα αυταπόδεικτο τουλάχιστο θεωρητικά, αλλά επίσης και για το ευρύτερο κίνημα των εκμεταλλευόμενων, μέσα στους κοινωνικούς αγώνες που διεξάγονται και θα διεξαχθούν. Όλοι μας ανεξαιρέτως πιστεύουμε ότι συμφωνούμε επίσης στην διαπίστωση ότι, χωρίς την ενεργή συμμετοχή της πλειοψηφίας των εκμεταλλευόμενων καθίσταται θεωρητικά και πρακτικά αδύνατη η κοινωνική επανάσταση. Τίθεται άρα επίσης επιτακτικά στην περίπτωση αυτή, το πρόβλημα της οργάνωσης της επόμενης εξέγερσης. Το τελικό συμπέρασμα, κατά την άποψή μας, είναι ότι επιλέγουμε να οργανωθούμε σήμερα με βάση το ιδεατό μας, χρησιμοποιώντας σαν γέφυρα κάλυψης της απόστασης αυτής την αναρχική μέθοδο. Η αναρχική μεθοδολογική οργανωτική πρόταση που την παλεύουμε πρακτικά μέσα στο ευρύτερο κίνημα της εκμεταλλευόμενης τάξης, κατά τη διάρκεια των κοινωνικών αγώνων. Μονάχα αυτή η μέθοδος μπορεί, κατά τη γνώμη μας, να μας εγγυηθεί την σύζευξη μεταξύ μέσων που οργανωτικά χρησιμοποιούμε σήμερα και του απώτερου σκοπού που στρατηγικά επιδιώκουμε.

5. Αν κατανοούμε και άρα συμφωνούμε με το παραπάνω συμπέρασμα περί μεθόδου, το οποίο είναι κατά τη άποψή μας κεφαλαιώδους σημασίας ως προς την έκβαση της πορείας προς τον στρατηγικό μας στόχο, τη κοινωνική επανάσταση, τότε, σε αυτή τη περίπτωση, οποιαδήποτε συζήτηση και προβληματισμός περί του οργανωτικού ζητήματος διαθέτει μια ασφαλή πυξίδα ώστε να μην αποπροσανατολιστεί και παρεκτραπεί, φτάνοντας σε ένα ασφαλές λιμάνι προορισμού. Δεν θα υποπέσουμε στο πειρασμό και ενδεχομένως στο σφάλμα να αναφερθούμε εδώ στις οργανωτικές μορφές που το αναρχικό κίνημα υιοθέτησε διεθνώς και εγχώρια κατά τη μακρόχρονη πορεία του στους ταξικούς αγώνες. Αυτές οι μελέτες και οι αναφορές σίγουρα έχουν υλοποιηθεί σε ένα βαθμό και στο εσωτερικό του εγχώριου αναρχικού κινήματος και όσοι σύντροφοι διακατέχονται από την αγωνία του προβληματισμού σχετικά με το ζήτημα αυτό, όπως εμείς, σίγουρα έχουν βγάλει τα δικά τους συμπεράσματα επαρκή ή λιγότερο επαρκή, δεν έχει μεγάλη σημασία αυτή τη στιγμή. Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία σε σχέση με το ζητούμενο τώρα, δηλαδή τις προτεινόμενες οργανωτικές μορφές σε άμεση συνάρτηση με τη χρησιμοποιούμενη μέθοδο, όπως προείπαμε, είναι αν αυτές οι τελευταίες είναι ή τείνουν να είναι συγκεντρωτικού χαρακτήρα, ακόμη και δημοκρατικού, πράγμα τουλάχιστο θεωρητικά δύσκολο αν όχι αδύνατο, εφόσον προέρχονται από αναρχικό φορέα.

6. Προς έκπληξή μας-αν και το φαινόμενο έχει ιστορικά καταγραφεί ευρέως στην πορεία του αναρχικού κινήματος-διαπιστώνουμε ότι η συνολική τοποθέτηση των συντρόφων και φορέων της συγκεκριμένης οργανωτικής πρότασης, πέραν των κοινών μας διαπιστώσεων που παραβιάζουν ανοικτές πόρτες για λόγους που ήδη αναφέραμε, είναι εξόφθαλμα συγκεντρωτικού χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται όμως να επιμείνουμε ιδιαίτερα πάνω σ΄αυτό το σημείο, διότι ο κάθε σύντροφος ή συλλογικότητα συντρόφων είναι πιστεύουμε ικανοί να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και πολύ περισσότερο, αν πρόκειται για κάτι καινούριο, ή απλά, για την επιστροφή του παλιού σε μια ομολογουμένως κρίσιμη χρονική στιγμή. Το πρόβλημα κάθε μορφής οργανωτικού συγκεντρωτισμού, ακόμη και αναρχικού, ο οποίος στο όνομα μιας προφασιζόμενης αποτελεσματικότητας που από την πλευρά μας δυστυχώς αδυνατούμε να κατανοήσουμε, δεν είναι μονάχα ότι από μεθοδολογικής αναρχικής άποψης είναι απαράδεκτος και επικίνδυνος για αυτό το λόγο και απορριπτέος, αλλά επίσης ότι πίσω από τη μορφή κάθε οργανωτικού συγκεντρωτισμού εδράζει ένα ακόμη φοβερότερο πρόβλημα, αυτό της ποσοτικής ψευδαίσθησης: (Αν γίνουμε πολλοί και δυνατοί μέσα σε μια καλά δομημένη αναρχική οργάνωση τόσο περισσότερο αυξάνουμε τις πιθανότητες να νικήσουμε). Ο οργανωτικός συγκεντρωτισμός οδηγεί αναπόφευκτα με την πάροδο του χρόνου και στην περίπτωση της μεγέθυνσης της δομής, σε μια φαινομενική αποτελεσματικότητα της οργάνωσης, αλλά στην ουσία σε ένα ενισχυόμενο φορμαλισμό και σκληρωτισμό του συνόλου των διαδικασιών και δραστηριοτήτων της, σε μια μορφή άτυπης εξουσίας των ειδικών που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αναρχικοί. Αν και βρισκόμαστε στο εσωτερικό μιάς αναρχικής οργάνωσης εντούτοις υπάρχει η αίσθηση ότι οι λειτουργίες της είναι παρόμοιες με αυτές ενός κομματικού μηχανισμού.

7. Αντίθετα, η πρακτική εφαρμογή της αναρχικής μεθόδου στο εσωτερικό της ειδικής ή αν προτιμάτε πολιτικής αναρχικής οργάνωσης είναι πλήρως αποκεντρωτική, δηλαδή αφορμαλιστική, θα έπρεπε δηλαδή να εγγυάται την αποφυγή οποιουδήποτε φορμαλισμού και γραφειοκρατικής οργανωτικής σκλήρυνσης στην λειτουργία της οργάνωσης, όχι για το λόγο ότι οι αναρχικοί είναι καλύτεροι από τους άλλους επειδή κατέχουν κάποιου είδους «ιδεολογικής καθαρότητας», αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι θεωρητικά και πρακτικά θα ήταν οι μόνοι ικανοί να εφαρμόσουν παραδειγματικά την αναρχική μέθοδο. Αυτή η τελευταία αντιπαρατίθεται σαφώς στην πολιτική μέθοδο(συγκεντρωτική) είτε στο εσωτερικό της αναρχικής ειδικής οργάνωσης είτε κατ΄επέκταση στο εσωτερικό των μαζικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια των κοινωνικών αγώνων. Εδώ βρίσκεται, κατά τη γνώμη μας, το βασικό κοινωνικό όπλο και πλεονέκτημα που οι αναρχικοί εξακολουθούν να διαθέτουν σήμερα, απέναντι στους πολιτικούς εξουσιαστές, διότι μονάχα η εφαρμογή της αναρχικής μεθόδου μέσα στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες είναι δυνατόν να παραμερίσει καταστρέφοντας κάθε πολιτική ουτοπία, διανοίγοντας ταυτόχρονα τις πύλες της κοινωνικής επανάστασης, όντας η μοναδική που οργανωτικά μπορεί να επιτύχει τη σύζευξη μεταξύ χρησιμοποιούμενων μέσων και απώτερου στρατηγικού στόχου.

8. Όλα όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ σχετικά με την, σε γενικές γραμμές, περιγραφή της εξέλιξης της διαμάχης περί του οργανωτικού ζητήματος στο εσωτερικό του αναρχικού κινήματος στη Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, δεν σημαίνουν σε καμιά περίπτωση, κατά την άποψή μας, ότι ούτε εξαντλούν το κεφαλαιώδους σημασίας αυτό ζήτημα αλλά ούτε και πολύ λιγότερο ότι, κατά τη διάρκεια της διαπάλης αυτής τα τελευταία 30 χρόνια , τα θεωρητικά και πρακτικά αυτά προβλήματα, πέραν της απλής καταγραφής τους, έχουν εμπεδωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό στο εσωτερικό του αναρχικού κινήματος, ή του χώρου, ή ότι άλλο προτιμάτε. Οι λόγοι είναι πολυδιάστατοι και δεν είναι δυνατό να αναφερθούμε τώρα σε αυτούς. Εντελώς συμβολικά όμως, και για τη διευκόλυνση της συζήτησης, θα αναφερθούμε σε δύο κομβικά, κατά την άποψή μας, χρονικά και ιστορικά σημεία της εξέλιξης αυτής της διαμάχης στη Ελλάδα. Τόσο για να θυμούνται οι παλαιότεροι όσο και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Όσον αφορά από τη μια το συγκεντρωτικό οργανωτικό μοντέλο της αναρχικής οργάνωσης σύνθεσης, κομβικό σημείο υπήρξε, αλλά την εποχή του απορρίφθηκε από την πλειοψηφία του αναρχικού χώρου, η πρόταση σύστασης της Ένωσης αναρχικών, το 1987. Όσον αφορά από την άλλη, το αποκεντρωτικό οργανωτικό μοντέλο της αφορμαλιστικής αναρχικής οργάνωσης, κομβικό χρονικό σημείο υπήρξε, και την εποχή του απορρίφθηκε επίσης-τουλάχιστο από την πλειοψηφία των οργανωμένων συνιστωσών του κινήματος-, το 2000. Θα πρέπει επίσης να προστεθεί ότι η τελευταία αυτή πρόταση, σε περίπτωση που γίνονταν αποδεκτή, είχε και μια διεθνή διάσταση.

9. Τα παραπάνω τα επισημαίνουμε με στόχο να διευκρινίσουμε επίσης ότι και κατά την άποψή μας –που συμβαίνει να συμπλέει ως προς το οργανωτικό ζήτημα με την δεύτερη πρόταση-δεν αντιστοιχεί σε καμμιά απολύτως περίπτωση με την αλήθεια ότι το εγχώριο αναρχικό κίνημα, παρότι διαθέτει αναμφισβήτητα-λόγω ιστορικών καταβολών και συγκυριών-μια ως επί το πλείστον αφορμαλιστική δομή στο εσωτερικό του, αλλά επίσης και σε σχέση με τη δράση και τη διασύνδεσή του με το ευρύτερο ταξικό κίνημα των εκμεταλλευόμενων, εντούτοις, το γεγονός αυτό δεν σημαίνει σε καμμιά απολύτως περίπτωση, επαναλαμβάνουμε, ότι το κίνημα στο σύνολό του έχει επίσης εμπεδώσει επαρκώς και τις ίδιες τις οργανωτικές και μεθοδολογικές προϋποθέσεις του αναρχικού αφορμαλισμού. Αυτό το πράγμα συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο ότι αυτές οι διεργασίες, ενώ προτάθηκαν δημοσίως στο εσωτερικό του, δεν βρήκαν όπως προείπαμε καμμιά, τουλάχιστο μεθοδολογική, συνέχεια από το 2000 και εφεξής όσον αφορά πάντοτε το σύνολο του κινήματος.

10. Βάσει λοιπόν των όσων εκθέσαμε μέχρι στιγμής όσο συνοπτικότερα ήταν δυνατό να γίνει από πλευράς μας, θεωρούμε ότι αποτελεί τουλάχιστον πολιτική αφέλεια, για να μην πούμε για την ώρα τίποτε περισσότερο, η διατύπωση-από πλευράς των φορέων της πρότασης για την «αναρχική πολιτική οργάνωση»-της με οποιοδήποτε τρόπο πολιτικής ταύτισης του αναρχικού εξεγερσιακού αφορμαλισμού, σαν συγκεκριμένης θεωρητικο-πρακτικής τάσης στο εσωτερικό του διεθνούς αναρχικού κινήματος σήμερα, με έννοιες και πρακτικές νοοτροπίες όπως αυτές του «αυθορμητισμού», της «ασυνέπειας» της «έλλειψης δέσμευσης», της «ευκαιριακότητας», της «συνειδητής ή μη αποχής από τις συλλογικές διαδικασίες», «της έλλειψης πολιτικών κριτηρίων», «της ανικανότητας να θέσει με κοινωνικούς όρους το ζήτημα της επανάστασης», του «περιορισμού στα όρια της απλής διαμαρτυρίας και καταγγελίας» της σε τελική ανάλυση «αδυνατότητας χάραξης μακροπρόθεσμων στρατηγικών δόμησης και οργάνωσης του αγώνα». Αν όλες οι παραπάνω συγκεκριμένες διατυπώσεις που χρεώνονται συλλήβδην και μαζικά στο αναρχικό εξεγερσιακό αφορμαλιστικό μοντέλο δεν αποτελούσαν στο σύνολό τους, τίποτε περισσότερο από δείγμα πολιτικής ελαφρότητας, αφέλειας και αρκετής δόσης άγνοιας, από πλευράς των φορέων τους, τότε, τα πράγματα θα ήταν πραγματικά τραγικά, όχι φυσικά για το αναρχικό εξεγερσιακό αφορμαλιστικό μοντέλο που αναρωτιόμαστε αν τελικά υπάρχουν έστω και ελάχιστοι σύντροφοι στην Ελλάδα που το λαμβάνουν υπόψη τους, αλλά αντίθετα, τα πράγματα θα ήταν τραγικά για το σύνολο του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό το τελευταίο δεν θα είχε κατορθώσει να επιτύχει απολύτως τίποτα , μέχρι σήμερα, αν είχε διαπράξει το σφάλμα-σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις των φορέων του κειμένου για μια «αναρχική πολιτική οργάνωση»-να πάρει στα σοβαρά υπόψη του το προαναφερόμενο μοντέλο.

11. Τέλος, επειδή θεωρούμε και εμείς από την πλευρά μας ότι σεβόμαστε και εκτιμούμε τόσο την ιστορία όσο και την παράδοση του αναρχικού κινήματος, θα υπενθυμίσουμε με τη σειρά μας το παλιό αναρχικό πολιτικό συμπέρασμα-πάνω στη βάση των φιλοσοφικών αναλύσεων και διαισθήσεων του Μαξ Στίρνερ- ότι, η αντίθεση μεταξύ ατομισμού και κομμουνισμού αποτελεί μια φαινομενική αντιπαράθεση που οδηγεί σ΄ένα ψευδές πρόβλημα: αυτό της αντίθεσης μεταξύ ατόμου και συλλογικότητας, η οποία στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Και αυτό φυσικά το θεμελιώδες πολιτικό συμπέρασμα ισχύει μόνο μέσα από μια αναρχική μεθοδολογική προσέγγιση των κοινωνικών πραγμάτων και όχι ίσως μέσα από μια φιλελεύθερη αναλυτική προσέγγιση, η οποία πολύ λογικά αναπαράγει την σχιζοφρένεια μέσα στην οποία βρίσκεται σήμερα είτε το άτομο είτε η κοινότητα, αποστερημένα αμφότερα από την ταυτότητά τους, εξαιτίας της θεσμικής δράσης που εξασκούν πάνω τους το κράτος και το κεφάλαιο. Η αγάπη μας αυτή για την αναρχική παράδοση μας οδηγεί σε ένα επιπλέον συμπέρασμα όσον αφορά την εν προκειμένω συζήτηση περί του οργανωτικού ζητήματος. Δεν είναι δυνατό πάνω σε μια σοβαρή προοπτική συζήτησης σχετικά με την οργάνωση σήμερα, να μην θεωρηθεί σε ισότιμη βάση η συμμετοχή σ΄αυτή την διαδικασία είτε των ομάδων είτε των ατόμων. Οποιαδήποτε παρέκκλιση από την αρχή της ισοτιμίας δεν αποτελεί παρά μια νέα προκρούστια κλίνη, αναρχική μεν, προκρούστια δε. Τη στιγμή που το κόμμα του Μαρξισμού αν δεν έχει οριστικά πεθάνει, αργοπεθαίνει, είναι αδιανόητο οι αναρχικοί να επιχειρούν να το ξαναβάλουν από το παράθυρο.

Αναρχικοί και Αναρχικές για την αφορμαλιστική εξεγερσιακή οργάνωση.

Προσθέστε περισσότερες πληροφορίες

συζήτηση πάνω σε αυτό το αρθρο
1458253
το κείμενο – κάλεσμα για μια αναρχική πολιτική οργάνωση
από βρίσκεται 21:54, Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013
εδώ