που τελειώνει ένα βλέμα
που αρχίζει μια φυγή
που υπάρχει ένα ψέμα
πότε γίνεται ντροπή
ποια διαδικασία το μετατρέπει σε ενοχή
πώς σκοτώνεται η θλίψη
πώς απορρίπτεται ο εγωισμός
πόσο εγωιστικό είναι να ψάχνεις κάποιον
ο κυκεώνας διλημμάτων που
με στοίχειωνε τόσο καιρό
πότε το θέλω σου γίνεται θέλω μου
πότε η ζήλεια σου στη χαρά με οδηγεί
και πότε στο φόβο
τη σου κάνει η ζήλεια μου
με μια μουτζαλιά θα τη σβήσω
χάρη διαγραφής απ’ το βιβλίο της ζωής
στο θαρραλέο ριμαδόρο θα ζητήσω
το άκουσμα της φωνής σου βάλσαμο
λιμάνι απάνεμο
μοναδικός ο ήχος των αυτιών μου που κουμπώνει το ψύχος