“υπάρχει το νιώθω μια ακτίνα στη δράση μια κραυγή στη παύση ξέρεις ήταν η στιγμή που μας λέγανε κάτι περίεργα για λάθος εποχή μα εμείς εκεί κολημένοι στο χαβά μας προσηλωμένοι τους πάντες γυρνούσαμε στα νερά μας έτσι για να ανασαίνουμε διαχέωντας τη χαρά μας ακόμη και τη θλίψη βαφτίζαμε γιορτή μας έτσι θεριεύαμε την οργή μας κι όντως τα συναισθήματα μας επηρεάζουν κι άλλους που θωρούνε τη σαπίλα κάτω από του καπιταλισμού το κάλος ξεμπροστιάζουν έναν έναν του κοινωνικού προτσές και δήθεν τους κάλους και κάθε στιγμή υφαίνεται ο ιστός της ανατροπής σκαρώνωντας πατήματα, οχυρώνοντας βήματα, υψώνοντας αναστήματα ενάντια στη λαίλαπα της καταστροφής αποδομώντας μα και συνάμα οικοδωμόντας μετατρέποντας την αποκρουστικότητα του καπιταλισμού σε ένα χειμαρώδη καταιγισμό αυθόρμητου και ελευθερίας αποτιναγμένο από το ζυγό κάθε εξουσίας σπέρνοντας αμφησβήτιση και αυτοκαθορισμό ιχνηλατώντας της επανάστασης το ανέφικτο ως εφικτό αγκρίζουνε την κενότητα της κοινωνίας του θεάματος ξεγυμνώνοντας κάθε μύθο όσων κυνηγούν τη μόνιμη ευτυχία γκρεμίζοντας κοινωνικό συμβόλαιο και “χάπι” γωνία”

πώς θα ‘ταν ο κόσμος
αν το μόνο που
συζητούσαμε, κάναμε και ζούσαμε
εφορμόνταν αποκλειστικά
από τα όνειρα μας;;;;;

ΑΤΙΤΛΟ
η μαγεία της μοναδικότητας
Η κάθε εκδοχή οποιασδήποτε διάσταση εκτυλίσεται εν συναρτηση και στη βάση κάποιων δομικών παραγόντων, εξελικτικά στοιχεία χαραχτηριστικά κάθε στιγμής, ιδιαιτερες συνθήκες, ακρογωνιαίο λίθο της μοναδικότητας της στη χωροχρονική ροή.
Κάθε στιγμή κάπου βρίσκεσαι
το πώς αντιλαμβάνεσαι αυτό που συμβαίνει γύρω σου και κατά πόσο ΄’νοητικά δεν ταξιδεύεις αλλού” δεν είμαι σίγουρη αν καθορίζεται απολύτα εκούσια από το άτομο
και οι πύλες της φαντασίας;;;
κι αν εκεί που είσαι δεν ταυτίζεται με το επιθυμικό που έχει το κεφαλοκαρδούλι σου
καλά κουράγια στο καραούλι σου
μα επιλογή σου να τολμήσεις να το αμφησβιτήσεις και νέα όρια να του ανοίξεις
κι αν οι σκέψεις και επιθυμίες ήταν ορατά συννεφάκια
μήπως συντελούσε στο να χαονώματαν λιγότερο;
κι αν αυτό δεν αποτελεί τον ορισμό της βαρεμάρας
τότε τι;;;;;; χωρίς γιατί, επειδή
πορωμένα απλά

αφιερωμένο στη ροή του Deleuze